Ik ga de uitdaging aan!

Ik ben Patty, 19 jaar jong, derdejaars student Communicatie. En of ik nou in de kroeg sta of me voorstel aan mijn schoonfamilie, het eerste dat ik vervolgens hoor is; ''Hmm, Communicatie? Dus jij praat graag?'' Los van het feit dat dit een volstrekt idiote conclusie is die nog altijd de grootste frustraties bij me opwekt - mijn opleiding gaat wel nét iets verder dan enkel ''kletsen'' - praat ik inderdaad graag. Het liefste de hele dag door. Maar dan nu de vraag: zijn mensen werkelijk zo naïef? Als er wordt gedacht dat enkel ''praten'' deel uitmaakt van communicatie, dan kent men de communicatiestudenten van tegenwoordig nog
 niet.

Laat me je één ding beloven; als ik een willekeurige dag de straat op ga, kan ik diezelfde avond nog thuiskomen met de meest smeuïge roddels en sappige verhalen, zonder dat ik (communicatiestudente en daarmee volgens vele mensen wonderschone prater) één keer mijn mond heb opengetrokken. Dit komt omdat mensen zich er niet van bewust zijn dat er steeds meer sprake is van onbewuste communicatie. Dit kan uiteenlopen van innige dialogen in de McDonald's en  telefoongesprekken in de trein, tot lichaamshoudingen in een winkel of een groep mensen in een lift. Daarbij wordt vaak vergeten dat niet alleen conversaties tussen mensen verhalen op gang brengen. Vaak is het namelijk zo dat zelfs iemand die niks zegt een verhaal vertelt!

Ik trek er komende tijd op uit en bezoek de meest uiteenlopende plaatsen om gesprekken op te vangen over alles wat mensen bezighoudt: relaties, liefde, werk, verdriet, kortom: het leven zelf, maar ook om goed in de rondte te kijken naar diegene die onbewust communiceren met de buitenwereld. Fuck social media en online communicatie, lang leve de praat van de straat!

Voor allen die niet zoveel problemen hebben met communicatie-uitingen in het openbaar: jullie zijn gewaarschuwd. Vanaf vandaag kan iedereen geciteerd worden in mijn blog.
Voor allen die dit niet erg kunnen waarderen: sorry alvast. Ik kan soms erg onsubtiel uit de hoek komen.

Veel leesplezier en vergeet me uiteraard niet te volgen!

Patty Drenthen