dinsdag 3 december 2013

Modemissers op straat

Bestemming: een vliegveld ergens in de Verenigde Staten. Datum: een tijdje terug. Miley Cyrus werd gespot met een outfit die volgens roddelbladen en modeblogs enkel en alleen geschikt zou zijn voor onder de dekens. De 20-jarige zangeres droeg een oversized pyjama met cartoons van voedsel erop geborduurd, en haar voeten waren gehuld in eenhoornsloffen. Aan haar arm bungelde een Chanel tas in hartvormige shape. Vele tijdschriften stonden vol met deze gigantische modemisser, en wij als beschaafde Nederlanders smulden er maar al te graag van mee.


Mijn mening? Ik kan niet zeggen dat het me ook maar iets kan schelen dat Miley door al haar Disney fame lichtelijk lijp is geworden, met alle modeblunders van dien. Als zij zich comfortabel voelt in haar eekhoornsloffen, dan draagt ze die eekhoornsloffen. So be it. Daarnaast moet ik me hierin wel een beetje beschaafd opstellen als ik het vergelijk met mijn eigen reisoutfits, die hier niet erg ver vanaf wijken. Wat echter wel interessant is: waarom kijken we massaal op internet voor de laatste modemissers, als deze op hetzelfde moment recht voor onze neus plaatsvinden, namelijk op straat.


Jongens die tegenwoordig ronddrentelen op versleten Uggs, meisjes waarbij het gezicht vijf tinten donkerder is dan de rest van het lichaam, pubers op te hogen hakken en kerels met zwaar getailleerde jassen. Ik kwam nog niet zo lang geleden tot de conclusie dat dit overal in Nederland gebeurt, aangezien mijn gewaardeerde kameraden uit Eindhoven me altijd hebben wijsgemaakt dat het lag aan mijn ''land'' (Limburg, Limboland, Duitsland, wat een grap, ha-ha-ha). Too bad for you guys, ook in Eindhoven wordt de plank vaak volledig misgeslagen op modegebied.

Dan nu: wat zijn de consequenties van modemissers op straat, en wat zegt het over een persoon? Uit recent onderzoek is gebleken dat ordinaire, dellerige meisjes met veel make-up worden gezien als onzeker, gesloten en labiel, en daarom minder snel worden aangesproken op straat. Jongens met Uggs worden gezien als homo, óf als hetero die enorm onder de duim zit, en lui, waardoor zij door jongens op straat vreemd worden aangekeken of zelfs worden uitgelachen, maar meiden hen maar al te graag als gay best friend willen.

Zaken die doorslaggevend kunnen zijn in wel of niet aanspreken op straat, zitten echter in de kleine dingen. Zo zal een vent er nooit, maar dan ook nooit voor kiezen om een vrouw aan te spreken met lippenstift op haar tanden, voor zover dat zichtbaar is tijdens een snelle voorbijgang. Dit symptoom wordt zelfs nog erger gevonden dan zweetvlekken (ongelofelijk!). Vrouwen zullen er nooit voor kiezen om een kerel aan te spreken die rondslentert in een spijkerbroek met hoog water, een ringetje in een wenkbrauw of een tattoo op het gezicht.

Zonder iets te zeggen is er vaak al een beeld gevormd dat doorslaggevend kan zijn voor het begin van een conversatie. Begrijpelijk. Maar wat ik persoonlijk écht een afknapper vindt? Iemand die zich kleedt zoals de omgeving het van hem of haar verwacht, in plaats van kleding te dragen waar hij of zij zichzelf gewoon lekker in voelt!

Geen opmerkingen:

Een reactie posten