Soulmate, levensgezel, wederhelft

Hand is hand, hun hele leven achter zich, samen gedeeld, onafscheidelijk... Zodra mensen mij vragen wat mij persoonlijk nou écht raakt, zwijmel ik al weg. Geen schattige baby's, plastic zakken vol met gratis kleren of foto's van dierenmishandeling (sorry), maar een oud stel dat arm in arm over straat schuifelt. Ik vind het buitengewoon schitterend om te zien dat mensen hun leven tot het bittere einde willen delen met een soulmate, levensgezel, wederhelft. Een gewaardeerde maar kritische klasgenoot verstoorde mijn romantische kijk hierop. ''Het kan toch niet zo zijn dat die mensen nog weten waar ze het over kunnen hebben?'' Volgens haar is er naarmate de tijd vordert gebrek aan gespreksstof. En aangezien het zaakje van meneer en het libido van mevrouw ook niet meer zijn wat het geweest is, zullen deze stellen op een slaapverwekkende en duffe manier de laatste jaren van hun relatie doormaken.


Maar klopt dit wel, of is dit een clichébeeld? Als beginnende communicatieprofessional kon ik het niet laten om mijn bijdehante bakkus eens open te trekken, en op eigen kracht op onderzoek uit te gaan. En waar kan dit nou beter dan op straat?
Neem dit even met een korreltje zout, overigens. Ik ben tot veel in staat, maar een wildvreemde bejaarde vragen hoe het eigenlijk zit met haar seksleven en de stoflaag op haar libido, gaat zelfs mij iets te ver.

Dus, daar ging ik. Ik kan niet zeggen dat iedereen gediend was van mijn vlotte babbel (daar beheers ik over, ja, ik bedoel, het is immers mijn vak, praten?!), want niet veel mensen wouden (diep) ingaan op mijn vragen, en een stel zelfs voor me is weggerend (niet overdreven, wel logisch gezien mijn gevaarlijke looks, uhu).  Een ruime meerderheid van de ''ondervraagde'' grijsaardjes bevestigde dat de gesprekstof er inderdaad op achteruit was gegaan afgelopen jaren, niet alleen kwantitatief maar ook kwalitatief, maar dat dit juist wel zorgt voor een bepaalde rust. Een klein gedeelte vertelde me dat de gespreksstof er juist op vooruit was gegaan, omdat er eindelijk, na jaren van hard ploeteren, werkelijk tijd was voor goede gesprekken met elkaar.

De gesprekstof tussen de oudjes van tegenwoordig is dus zo triest nog niet. Mijn dank gaat naar alle stelletjes op leeftijd die me hebben geholpen aan deze fantastische inzichten. Jullie beschikken over de link naar mijn blog, hopelijk beschikken jullie ook over een computer. Mijn tip voor alle kerels die evengoed geen zin hebben in een slaapverwekkende relatie op hun oude dag; sla een oud-communicatiestudentje aan de haak, en gij zult u nooit, maar dan ook nooit vervelen ;-).